گفتوگوی ما

گفتگومان همیشه شیرین بود / لحظه هامان به خنده افرین بود / شکستی ورفتی بی وفا کی قرارمون این بود

نه بلبل خواهد از زمستان جدایی / نه گل دارد خیال بی وفایی / ولیکنچرخش چرخ ستمگر / زند بر هم رسم اشنایی

مینویسم نامه را با برگ چایی / که هر وقت میخوری یادم بیاری

عابر شهر چشاتیم / دل من اهل ریانیست / اونی که مثل تو باشه / حتیتوی قصه  ها نیست

شمع سوزان توام اینگونه خاموشم نکن/ گر چه دور افتاده ام هرگز فراموشمنکن