دوبیتی زیبا

بـــا تو سخنانِ بـــی زبان خواهم گفت

از جمله ی گوش ها نهان خواهم گفت

جـز گـــوشِ تـو نشنود حدیث من کَــس

هـــر چند میـــانِ مردُمــان خواهم گفت

ظنز

 

اون موقع هی میگن فرار مغز ها ...!

ابتکار در حد خیلی

دوستان همه نابند

دوستانم همه نابند طلا سیری چند

درد از همه شان دور بلا سیری چند

بی گل روی عزیزان نفسم می گیرد

بی حضور رفقا صلح و صفا سیری چند

غصه ی دوری

غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد

غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد

گریه کردم ز فراغت گل من باور کن

که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

مثل عادت نیستی

مثل عادت نیستی تا ساده انکارت کنم

تو نفس های منی باید که تکرارت کنم

مقتضای بودنی یعنی که بی تو نیستم

زندگی بخشی و باید عمر ایثارت کنم

دیده ما

در دیده ی ما نقش رخ دوست اگر نیست

یادش به دلم لحظه ای از سینه جدا نیست

در سینه ی بی کینه ی ما نقش تو جاریست

هرچند که در دیده ی ما جای تو خالیست

عشق پاک

ناسپاس از عشق پاکت نیستم

من که عمری با خیالت زیستم

دوستت دارم به جان تو قسم

روی حرفم تا ابد می ایستم