من که تسبیح نبودم، تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره‌ی تنهایی من پیچاندی

مُهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و بر گفته‌ی خود خندیدی

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود، خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه‌ی ایما ن خواندی

قلب صد پاره‌ی من مهره‌ی صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن:رشته ی ایمان دلم پاره شدست

من که تسبیح نبودم، تو چرا چرخاندی