سکوت تنهایی

 در سکوت تنهایی خود به یادتت می افتم و سرپای وجودم از عشقت لبریز میشود به امیدی روزی که بیایی و غروب دلتنگیها را به سپیده با تو بودن برسانی و دفتر سرنوشت مرا با سرانگشت معجزه گرت ورق بزنی وقتی به تو فکر میکنم در خلوت تنهاییم دیگر تنها نیستم....   

               

 

قدر هر چه گل دیدم مرا آزار کردی تو
خیانت را دوباره در دلم تکرار کردی تو
عجب دیوانه بودم من که بستم دل به چشمانت
و کار قلب این دیوانه را دشوار کردی تو
چقدر از التماسم پیش مردم آبرویم رفت
چقدر این چشم ها را پیش مردم خوار کردی تو
شنیدم بارها با ..........ولیکن حیف
شهامت مال هر کس نیست پس انکار کردی تو
چقدر اشعار زیبایی برایم خواندی و گفتی
و بازی با دل بیمار من بسیار کردی تو
نمی بخشم تو را ، او را و هر کس را که بد باشد

خدایم خود تلافی می کند هر کار کردی تو
دلم را دیگر از هرچه نگاه و آرزو کندم
تمام پنجره های مرا دیوار کردی تو
چه حسنی داشت درد این شکست تلخ میدانم
مرا از خواب عشق و عاشقی بیدار کردی تو