دارم میرم نگو نرو

نگاهم میکنی اما به سردی / نه تنها من ، تو هم دنیای دردی

شبی از سوز گفتم قلم را / بیا بنویس غم های دلم را
قلم گفتا برو بیمار عاشق ، ندارم طاقت این بار غم را

دارم میرم نگو نرو ، هوا هوای رفتنه / هرچی بوده تموم شده ، چاره ما گذشتنه
دارم میرم تا سرنوشت ما رو به بازی نگیره / خوب میدونم این عاشقی از یاد هر دو مون میره . . .

 آنقدر رسم وفا مرده که ترسم / لیلی هم اگر زنده شود یادی از مجنون نکند . .

خارها را باید دوست داشت ، گل ها را که همه دوست دارند . . . !

عزیز یادی بکن از قلب خسته / غبار دوریت بر من نشسته
دگر تیری نزن بالی ندارم / وجودم از غمت در هم شکسته . .

خود را به که بسپارم وقتی که دلم تنگ است / پیدا نکنم همدل ، دل ها همه از سنگ است
گویا که از این وادی از عشق نشانی نیست / گر هست یکی عاشق ، آلوده به صد رنگ است