آسمان من

آسمان من

به تازگی کشف کردم که "آسمان" (همسرم) چقدر عمیق هست! و این موضوع همزمان هم خیلی خوب و هم خیلی بد هست!

خوبه چون هر وقت که یه چیزی از اخلاق و روحیاتش دستگیرم می شه، کیف برم میداره! و از چیز تازه یی که کشف کردم کلی ذوق میکنم ! و چون آدم منطقی و کم حرفی هست، حرفهاش برام  پوچ نیست و کوچکترین تشویقش مثل گوهر برام ناب و پرقیمت هست!

و بده چون خیلی باید تلاش کنم و باهاش کلنجار برم تا بفهمم ته ته فکر و دلش چی میگذره! و از این نگرانم که نکنه یه موقعی ناراحت باشه و من متوجه نشم و درکش نکنم!!!

اصلا فهمیدن خوشحالی و ناراحتیش از روی حالات ظاهریش (مثلا از قیافش) خیلی سخته! شاید تنها با یک کلمه خیلی کوچک و به طور خیلی گذرا خواسته واقعیش رو بگه و من فکر کنم این خیلی هم براش مهم نیست، در حالی که شاید برای اون اینطور نباشه!

من پسر بچه درونش رو دیدم! پسر کوچولویی ساده، زیبا و عاشق مهربونی و شادی!

من عاشق کودک درونش هستم .... و تازه تونستم زبونش رو یاد بگیرم و باهاش صحبت کنم ! و هرچقدر که بیشتر می شناسمش بیشتر شیفته اش میشم!