دارم میرم نا مهربون نگو نرو نگو بمون

فقط بگوچی شد که زود داری میری از شهرمون

اسم منو یادت میاد؟که من کیم و از کجام؟

چرا همش خون میبارم چرا همش اشک چشام؟

آره منو یادت میاد؟عاشقتم عاشق بیقرار تو

اونکه روز و شبو فقط نفس کشید به یاد تو

با اینکه من دارم میرم بازم میگم دوستت دارم

فقط یه خواهشی دارم یه وقتایی بکن یادم

ای عزیز نا مهربون شبا میای باز به خوابم؟

پیرهنت رو میدی به من تا بوی اون کنه خوابم؟

دلم میخواست فقط یه بار زل توی چشمام بزنی

بهم بگی دوسم داری بگی بی من کم میاری

ای گل من تو رویاهام زل بزن تو چشمای من

بگو میخوای با من باشی تا گم نشه فردای من

کدوم غریبه اومد و پا توی زندگیم گذاشت

منو گوشه ی این اتاق با بی کسی هام جا گذاشت

شاید باید میفهمیدم که راهمون جداییه

عاقبت دلم فقط بی کسی و تنهاییه

نفرین من فقط اینه به درد من دچار بشی

یه روز از عشق و بی کسی راهی یک سفر بشی 

 

اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست...

به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم...

مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد؟؟؟...

مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من

زنده بمانم؟؟؟...

بگو معنی تمرین چیست؟؟؟

بریدن از چه چیز را تمرین کنم؟؟؟

بریدن از خودم را؟؟؟

مگر همیشه نگفتم که تو هم پاره ای از تن منی؟؟؟

از من نپرس که اشکهایم را برای چه به پروانه ها

هدیه می دهم...

همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد...

تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان

لحظه های بی کسی ام باشند...

نگاهت را از چشمم برندار... مرا از من نگیر...

هوای سرد اینجا را دوست ندارم...

مرا عاشقانه در آغوش بگیر که سخت تنهام...... 

 

از بس که شبها نشسته ام بیدار بیهوده نکن کوشش از بس که تو آزرده ای عشق را دنبال چه می گردی ؟ گریانده ای تو این عشق را نادیده گرفته ای تو این عشق را دنبال چه می گردی؟ عاقبت می شکنی دل می کنی از غنچه کویرت از شهر و دیارت سفر می کنی  سفر کردی ای فرشته خو دل کندی و اینک در لحظه دیدار همسایه ات از شدت غم شد دیوار دنبال چه می گردی؟ من رفته ام از این شهر !!!

 

یادته هی میگفتی که تا ابد پیشمی؟

مرحم زخم دل ساده درویشمی !

یادته هی میگفتم چقدر تو را دوست دارم

تو رفتی اما هنوز فقط تو را کم دارم

هنوز شبها تو خوابم یا که روزا تو شعرام

میگم تویی عزیزم مرحم زخم و دردام

هنوز دل تو سینه می تپه با یاد تو

دردش زیاده اما همیشه آباد تو

امشب و هر شب اینجا چله نشین عشقم

حک میکنم اسمتو توی کتاب مشقم

کاشکی بسوزه خدا دلش به حال دلم

بشکنه این  طلسمو حل بکنه مشکلم

کاشکی سحر ستاره یک قطره دل بباره

بذاره توی سینت منو یادت بیاره

یادت بیاد یه کوشه یکی هنوز اسیره

اگر نیاد دردونش دق میکنه میمیره 

 

منم اون غروب خسته

با دلی که غم شکسته

غمی که با لب خندون

توی این دلم نشسته

زور من دیگه تموم شد

هستیم بی تو حرووم شد

مونده ام با دلی پر درد

پس چرا غمم بزرگ شد

سوختم از سوز درونم

نمی دونم من می دونم

که دیگه نایی نمونده

دلمو کسی سوزونده

نمی خوام اشکی بریزی

نمیخوام با من بمونی

 دیگه رفتی با غریبون

دلمو کردی پریشووون

وقتی فرداها نباشم

وقتی که من خوشحالم

نمی خوام برام بخونی

که غمه از دلم بدونی

نمی خوام اشکی بریزی

نمیخوام با من بمونی

 دیگه رفتی با غریبون

دلمو کردی پریشووون