بنام خداوند عشق

بنام خداوند عشق

چند خطی باز برای اینکه بدانی هنوز هم به یادت هستم...
بیا ای رویای قشنگ، بیا تا به همه نشان بدهیم که رویا را فقط در عالم خواب نمیشود زیارت کرد، بیا تا به همه ثابت کنیم که میتوان به رویاها هر چقدر هم دور، دست یافت... بیا تا دست در دست هم فریاد بزنیم که عاشق هستیم و عشق زیباست و عشق هنوز هم وجود دارد... میخواهم رازی را با تو در میان بگزارم:هیچ میدانستی ای نازنین من که من قبل از تو عاشق باران بودم؟ و هیچ خبر داری که وقتی عاشق تو شدم باران هم زیباتر شد؟؟ وقتی آسمان ناگهان خشمگین میشود و صورت مهربانش سیاه میگردد و ناگهان بغضی که روزهایی بسیار تحمل کرده، میشکند، من هم بیرون میروم و آسمان به دیدن من میاید و دستهایم را در دستهایش میگیرد و میگوید که باز هم خبری برای من دارد. و من گوش میکنم، ساکت و بی صدا... و او همچنان درددل میکند و ناگهان غرشی میکند و به یادم میاندازد که
”ای دیوانه تو هم خود عاشقی پس چرا برایت تعریف کنم؟ تو خوب میفهمی چه میکشم...“ آنگاه است که من هم بی امان گریه را سر میدهم و با تکان دادن سر زمزمه میکنم:”میفهمم، میفهمم...“ و همچنان من و آسمان در آغوش هم میگرییم... و آسمان بار دیگر باز بانگ بلند میکند که:” بیا به من قول بده که وقتی به دلداده و شیفته ات رسیدی، مرا فراموش نکنی...“ و من قول دادم... شاهزاده من بدان که هر بار آسمان غمی داشت و به گریه افتاد من هم گریه خواهم کرد... ولی بدان که گریه من دیگر از روی غم نخواهد بود بلکه گریه شادی خواهد بود که من به عشق زندگی خود رسیده ام و من خوشبخت هستم ولی حیف که آسمان هنوز هم تنهاست...
ای عشق من، این بود راز من بود... مرا همچنان دوست بدار، چرا که من همیشه دوستت دارم