خیلی سخته

خیلی سخته....

اینکه بخوای همیشه با نفرت زندگی کنی....

اینکه حتی از نزدیکانتم نفرت داشته باشی...

از لحظات تلخت.........

از آینده مجهولت........

اینکه بخاطر غرورت بخندی اما تو خلوتت

گریه تنها مونست باشه........

حالم داره بهم می خوره...

از خودم...

از تو...

از همه این آدمای نفرت انگیز........

از این دنیای وانفسا که معلوم نیست

کی برای کی،

چی برای چیه!

از این لحظات تلخ که به پایان نمیرسه........

یادمه یکی بهم می گفت:

سلام به پسری که هر روز در حال شکستنه!!

آره راست می گفت.........

چقدر خوب تونسته بود در موردم قضاوت کنه...!

درست زده بود به هدف.......

شاید فکر می کنی همه اینایی که می گم دورغه....

چون هیچ وقت نتونستی بفهمی تو عمق این چشمها چی هست.

چون هیچ وقت نتونستی و نمی تونی که بفهمی...

هم خودمو هم حرفامو........