عجب دنیای عجیبی شده...

وقتی یکیو خیلی دوسش داری قدرتو نمیدونه و رو دلت پا میزاره

وقتی یکی خیلی دوست داره قدرشو نمیدونیو رو دلش پا میزاری

یه روزی اونقدر محتاط میشیو با دقت قدم جلو میزاری که مبادا تو این مسیر یه جایی ،یه جوری،یه فرمی،پاهات بلغزه و خطا بری

یه روزی هم اونقدر جسور میشیو شجاع که حتی اگه هزار بار هم زمین بخوری، به روی خودت نمیاریو بازم با خودخواهیه تموم بلند میشیو راه میری

یه روزی اونقدر زود آدمارو از ذهنت حذف میکنی که حتی اثری ازشون تو زندگیت باقی نمیونه

یه روزی با شنیدن صدای یه فردی با نگاه کردن به یه جایی با خوندن یه متنی با قدم زدن تو یه خیابونی لحظه لحظه ی خاطراتتو بدون اینکه بخوای به یاد میاریو ....

یه روزی دنبال بهترین میگردی...یه روزی از بهترین ها هم خسته میشی و دوست داری محو بشی

یه روزی صدای پرنده...صدای  موج دریا...صدای خنده ی یه بچه...شر شر بارون بهاری...نگاه کردن به آسمون پر ستاره با یه مهتاب شبونه ....روحتو نوازش میده

یه روزی بهترین نعمتهای الهی هم نمیتونه تسکینی برای قلب زخمیت باشه...

عجب دنیای عجیبی شده مگه نه....؟