راه عاشقی

 

                           هرگز  ره  عقل  و  زهد   را  طی نکنم

                          نالم  چو  نی   و گوش  به  هر نی  نکنم

                          یک جرعه ای  از شهد لبت  می خواهم

                         خواهم  می  و از خلق  طلب  می   نکنم 

 

     عمری است که با باده و می واله و مستیم 

     ما   می زدگان  با  سر زلف    عهد ببستیم 

     هرگز   نرود    از    سر   ما    خاطر   دلدار 

     زیرا   که   فقط   آن   بت   عیار     پرستیم

  عشق آمد وازعشق تو مستیم

                       عشق آمد وما  عشق  پرستیم

                       عشق آمد و از   قید   برستیم

                       عشق آمد وما دل به تو بستیم 

نوشته شده توسط محمد | چاپ یادداشت | 0 نظر 

 

 

               جان من  ای مهربان  در دست توست

               این دل عاشق که دادی مست توست

               عاشقان  را  یار و  دلبر  جز  تو  نیست

               گردش  انگشتشان بر شست  توست 

 

            آن کس که ز هجر من  به سر می کوبد 

             این من من و صد  آرزو ی  خویش گشا 

 

            مرا   ستاره ای  بخوان  در   دور دست 

             مرا بگو که عشق مستی هست وبس

 

 

گردش   لیل و النهاران  دست  توست

جوشش این چشمه ساران دست توست

شور " تنها "  را  به عشقت  بیش کن

وسعت این  غنچه باران  دست تو 

            مرا  عشق  ببین  هر جا   که   هست             مرا عشقی بدان در سایه های مست            من   پیش   توام   کجا  روی   در کوبی            گویید  مزن به  سر   دمی  چشم گشا .     

 منم تنها ترین تنهای دنیا

تویی زیبا ترین زیبا دنیا                   منم مثل امید یک قناری

قراری بر دل هر بیقراری                           منم یلدای بی پایان عشق

تو بودی مرهم زخم شقایق                     تویی ساکت تر ازپژواک شبنم

به روی برگ گلها خواب نم نم                   منم ان لهجه لبریز از درد

نگاه تو نبوده هرگزم سرد                          تویی لا لایی خواب خوش اواز

نگا هم را ببین در شوق پرواز                    منم ان دختر لبریز از مهر

که جادوی نگاهت کرده اش سحر                نگاهت را پرستم ای نگارم

                     فدای تار مویت هر چه دارم. 

خستگی و ...

خسته ام انگار صد سال پیاده راه آمدم
انگار صد سلسله کوه را روی شانه های نحیفم حمل کرده ام
انگار هزار سال پلک بر هم نگذاشته ام.

خسته ام آنقدر خسته ام که حتی نام خود را هم فراموش کرده ام و هیچ یادم نیست که برای اولین بار کدام گل را بوییده ام.

من شکل سنجاقکی راکه در کوچه ی کودکی بوسیده ام از یاد برده ام.

خسته ام انگار این جاده های سرد خاکی تمام شدنی نیست.
از دست زمین و آسمان دلگیرم و از درختانی که بی من سبز شده اند گله مند.

خسته ام اما نه آنقدر که نتوانم تو را دوست داشته باشم و از کنار نفس های گرمت بی اعتنا بگذرم.

بگو چقدر به انتظار بشینم که زمان از من عبور کند و ستاره ها شاهد خاموش شدن تک تک فانوس هایم باشند؟

چقدر پیراهن کدرم را در چشمه ی آرزو ها بشورم و روی طناب دلواپسی پهن کنم؟

اگر شوق رسیدن به دست هایت نبود هیچگاه آغوشم را نمی گشودم و اگر صدای گوشنواز تو نبود از گوشه ی تنهایی بیرون نمی آمدم.

 اگر شوق دیدن چشمهایت نبود هیچگاه پلکهایم را بیدار نمی کردم و اگر نسیم حرفهایت نمی وزید معنای جهان را نمیفهمیدم.

من خسته ام اما نه آنقدر که نتوانم هرروز بربا شکوهترین قله ی زندگیم بایستم و همراه با ستاره ها و خورشید به تو سلام کنم.

             

یکی از اساسی ترین توهمات آدمی،
    این است که گمان می کند عشق را می شناسد؛
    به همین سبب از تجربه ی عشق عاجز است.
    هر کسی می پندارد که می داند عشق چیست؛
    بنابراین، نیازی به تجربه ی آن احساس نمی کند.
    به همین دلیل عشق با دنیای ما قهر کرده است.
    ما با عاشقانی روبروییم که از عشق تهی اند.
    والدین تظاهر می کنند که
    فرزندانشان را دوست دارند،
    شوهران تظاهر می کنند،
    همسران تظاهر می کنند ـ
    تظاهر و تظاهر.
    البته هیچ کس به عمد این کار را نمی کند.
    بسیاری از آنها نمی دانند که چنین می کنند.
    ای کاش از همان ابتدا آدم ها می آموختند که
    عشق برترین هنر زندگی ست،
    به جادو می ماند و معجزه می کند!
    ای کاش می آموختند که عشق را باید کشف کرد،
    باید برای کشف آن زحمت کشید،
    باید به ژرفای آن رفت و شیوه های آن را آموخت!
    عشق، هنر است.
    عشق ورزیدن، مهارت نیست،
    بلکه امکانی بالقوه در همگان است؛
    به همین سبب امید آن هست که
    روزی همگان به بلندای بلند عشق صعود کنند.
    در واقع تنها در چنان روزی ست که
    انسانیت حقیقی زاده می شود.
    ما هنوز پیش از آن واقعه ی عظیم زندگی می کنیم.
    آن واقعه ی بزرگ و باشکوه هنوز روی نداده است..