سکوت عشقی

 کاش اسمان حرف کویر را می فهمیدواشک خودرا نثارگونه های خشکیده ان می کرد....واژه حقیقت انقدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردن ان به شهامت نیازی نبود...کاش بهار انقدر مهربان بود که زمین را به دست خزان نمی سپرد...کاش دلها انقدر خالص بود که دعا قبل از پایین امدن دستها مستجاب می شد...