فقط باورم کن

فقط باورم کن

 

                       

            

             با شوق اینکه عاشق و عاشق ترم کنی   

                    شکل غزل شدم که شبی از برم کنی    

                          یا نه شبیه غنچه ی سردی به این امیدکه            

                                        روزی در اوج عاشقیت پر پرم کنی         

                 

             هم بازی بهشتی دنیای کودکی                            

                  حق داشتی نسوزی و خاکسترم کنی                    

                            من مثل آینه به تو سوگند می خورم                   

                                   حتی اگر قفس شوی و بی پرم کنی             

             پشت تمام فاصله ها دوست دارمت                   

                   تا هم صدای این شب دردآورم کنی                   

                            حالا منم و حسرت یک آرزوی دور                        

       یک آرزو...همینکه فقط باورم کنی

          

عشق واقعی

عشق واقعی مثل آهنگی است که دوستش داریم،  

برای تو می خونم

 

                        

                                      

                      ای عزیز پر شکسته! دل تو قد یه دریاست
                    "گل من"! غصه چشمات , میدونم قد یه دنیاست

     کسی نیست اینو بفهمه ؛ که توعاشقی نه مجنون!
     غم این غربت سنگین , دل تو کرده پریشون

ناله و اشک شبونه , خوابو از چشات ربوده
             به "خدای اشک و خنده" ! این گناه تو نبوده

یاد عشق تو عزیزم ,  یه عالم امید میاره
              مگه من زنده نباشم از چشات غصه بباره

یکدم از یادت "عزیزم" , دلم از دلت جدا نیست
          به جونت قسم! که دردام , کمتر از خستگیات نیست

با تو آروم میشه قلبم اینو از چشام میخونی
          جون هر کی که عزیزه , من میخوام بیای بمونی

همیشه , روز باشه یا شب , منتظر به رات میمونم
    اینو دیگه خوب میدونی ؟! من فقط با تو میخونم

با تو گرمم , پرازعشقم , پرسرورم , 

           این فقط تو هستی مرحم دل شکستم.

میدونم میدونی

میدونم میدونی

 

دوست داشتن از عشق برتر است. عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی. اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرتِ روشن و زلال.

عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هر چه از غریزه سرزند بی ارزش است و دوست داشتن از روح طلوع میکند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد، دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می یابد.

عشق در غالب دلها، در شکلها و رنگهای تقریبا مشابهی، متجلی می شود و دارای صفات و حالات و مظاهر مشترکی است ،اما دوست داشتن در هر روحی جلوه ای خاص خود دارد و از روح رنگ می گیرد وچون روح ها، بر خلاف غریزه ها، هر کدام رنگی و ارتفاعی و بعدی و طعم و عطری ویژۀ خویش دارند، میتوان گفت که به شمار هر روحی، دوست داشتنی هست.

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصلها و عبور سالها بر آن اثر می گذارد، اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند و بر آشیانۀ بلندش روز و روزگار را دستی نیست.

عشق در هر رنگی و هر سطحی، با زیبائی محسوس، در نهان یا آشکار، رابطه دارد. چنانچه شوپنهاور میگوید: شما بیست سال بر سن معشوقتان بیفزائید، آنگاه تأثیر مستقیم آن را بر روی احساستان مطالعه کنید.

 عشق با دوری و نزدیکی در نوسان است. اگر دوری به طول انجامد ضعیف می شود، اگر تماس دوام یابد به ابتذال می کشد. و تنها با بیم و امید و تزلزل و اضطراب و ?دیدار و پرهیز ? زنده و نیرومند می ماند.  اما دوست داشتن با این حالات ناآشناست. دنیایش دنیای دیگری است.

 عشق جوششی یکجانبه است. به معشوق نمی اندیشد که کیبست؟ یک ?خودجوشی ذاتی? است، و از این رو همیشه اشتباه می کند و در انتخاب به سختی می لغزد و یا همواره یکجابه می ماند و گاه، میان دو بیگانۀ ناهمانند، عشقی جرقه می زند و چون در تاریکی است و یکدیگر را نمی بینند، پس از انفجار این صاعقه است که در پرتو روشنائی آن، چهرۀ همدیگر را می توانند دید و در اینجا است که گاه، پس از جرقه زدن عشق، عاشق و معشوق که در چهرۀ همدیگر می نگرند، احساس می کنند که همدیگر را نمی شناسند و بیگانگی و نا آشنائی پس از عشق ـ که درد کوچکی نیست ـ فراوان است.

 اما دوست داشتن در روشنائی ریشه می بندد و در زیر نور سبز می شود و رشد می کند و از این رو است که همواره پس از آشنائی پدید می آید، ودر حقیقت، در آغاز، دو روح خطوط آشنیائی را در سیما و نگاه یکدیگر میخوانند، و پس از? آشنا شدن? است که ?خودمانی? می شوند.

 دو روح، نه دو نفر، که ممکن است دو نفر با هم در عین رودربایستی ها احساس خودمانی بودن کنند و این حالت به قدری ظریف و فرار است که به سادگی از زیر دست احساس و فهم می گریزد ـ  و سپس طعم خویشاوندی و بوی خویشاوندی و گرمای خویشاوندی از سخن و رفتار و آهنگ کلام یکدیگر احساس می شود و از این منزل است که ناگهان خود به خود دو همسفر به چشم می بینند که به پهندشت بی کرانۀ مهربانی رسیده اند و آسمان صاف و بی لک دوست داشتن بر بالای سرشان خیمه گسترده است.

 عشق زیبائی های دلخواه را در معشوق می آفریند و دوست داشن زیبائی های دلخواه را در ?دوست? می بیند و می یابد.

 عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن  در دریا شنا کردن.

 عشق معشوق را مجهول وگمنام می خواهد تا در انحصار او بماند، زیرا عشق جلوه ای از خود خواهی و روح تاجرانه و جانورانۀ آدمی است، و چون خود به بدی خود آگاه است، آن را در دیگری که می بیند، از او بیزار می شود و کینه بر می گیرد. اما دوست داشتن دوست را محبوب و عزیز می خواهد و می خواهد که همۀ دلها آنچه را او از دوست در خود دارد، داشته باشد که دوست داشتن جلوه ای از روح خدائی و فطرت اهورائی آدمی است و چون خود به قداست ماورائی خود بینااست، آن را در دیگری که می بیند، دیگری را نیز دوست می دارد و با خود آشنا و خویشاوند می یابد.

 در عشق رقیب منفور است و در دوست داشتن است که ? هواداران کویش را چو جان خویشتن دارند?.

 عشق لذت جستن است و دوست داشتن پناه جستن.

 عشق نیرویی است در عاشق که او را به معشوق می کشاند و دوست داشتن جاذبه ای است در دوست که او را به دوست می برد.

 عشق، تملک معشوق است، و دوست داشتن تشنگی محو شدن در دوست

امشب برای تو خواهم نوشت

امشب برای تو خواهم نوشت

                                    

                                   

                          امشب هم برای تو خواهم نوشت

          شبی در سکوت تنهایی خودم

                                    شبی پر از ستاره های عاشق

                                                                 شبی با نور قرص ماه          

         می نویسم از تو برای تو

                           چون دل بهانه را در خود می بیند

                                                چون دستانم گرمی دستانت را می خواهد

چون چشمانم دیدن نوری را می خواهدکه فقط در چشمان تو آن را پیدا خواهدکرد

                                      پس برای تو می نویسم

   

                           

عشق

عشق

زیبایی عشق به سکوته نه فریاد

زیبایی عشق به تحمله نه خورد شدن

و فرو ریختن عشق خیالیه

وفرو ریختن عشق خیالیه

یه سوال

یه سوال

ازم پرسید: دوستم داری؟

گفتم:آره

گفت: چقدر؟

گفتم: از اینجا تا خدا

اشک توی چشماش جمع شد و گفت مگه نگفتی که 

خدا از همه چیز به ما نزدیکتره.

یک سبد آرزوی کال

یک سبد آرزوی کال

یک سبد آرزوی کال

کاشکی یه روز با همدیگه

سوار قایق می شدیم

دور از نگاه آدما

هردومون عاشق می شدیم

کاش آسمون با وسعتش

تو دستامون جا می گرفت

گلای سرخ دلمون

کاش بوی دریا می گرفت

کاش که یه ماهی قشنگ

برای ما فال می گرفت

برامون از فرشته ها

امانتی بال می گرفت

ای آشنا

ای آشنا

 

       

             ای آشنا  

             مرا صدا کن

             تا از شبستان تاریکی هایم شاخه گلی برایت بفرستم   

           که زیبایی آن به وسعت بزرگی ات باشد

             صدایم کن

           تا از ورای غم هایم پیامی برایت بفرستم

             که معنای آن به اندازه راز چشمانت باشد.

      

                                  

رویای عشق...

رویای عشق...

 

                    

                                                    رویای عشق

     در حضور خارها هم می شود یک یاس بود در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود میشود حتی برای دیدن پروانه ها شیشه های مات یک متروکه را الماس بود دست در دست پرنده بال در بال نسیم ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود کاش می شد حرفی از "کاش می شد"هم نبود هرچه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود کاش می شد بار دیگر سرنوشت از سر نوشت کاش می شد هر چه هست بر دفتر خوبی نوشت کاش می شد از قلمهایی که بر عالم رواست با محبت , با وفا , با مهربانیها نوشت کاش می شد اشتباه هرگز نبودش در جهان داستان زندگانی بی غلط حتی نوشت کاش دلها از ازل مهمور حسرتها نبود کاین همه ای کاشها بر دفتر دلها نوشت

دلتنگ باران

   

                         دلتنگ باران     

دلم برای باران تنگ شده است ، دلم برای صدای قطره هایش تنگ شده است
دلم تنگ است برای پرسه در زیر باران ،

 بارانی که به من آموخت رسم زندگی را....
دلم تنگ است برای صدای غرش آسمان ،

 برای ابرهای سیاه سرگردان ، برای زمستان......

 در آن روزها بارانی بود برای قدم زدن در زیر آن و خالی کردن دل های پر از غم!
مدتی است که دیگر نه بارانی است و نه ابری ،

  این روزها تنها یک قلب است که پر از درد دل است!

 نمی داند درد دلش را به چه کسی بگوید؟
 
پس ای باران ببار که درد دلم را به تو بگویم....
بگذار من نیز مانند تو و همراه با تو ببارم...

 ببارم تا خالی شوم ، از غصه ها از دلتنگی ها رها شوم....

 اگر دستی نیست برای آنکه اشکهایم را از گونه هایم پاک کند

 ای باران تو میتوانی با قطره هایت اشکهایی که از گونه هایم
 
سرازیر شده است را پاک کنی....
اگر کسی نیست که در کنار من قدم بزند و با من درد دل کن ،

 ای باران تو بیا بر من ببار تا خیس خیس شوم ، خیس تر از پرنده ای تنها که
 
بر روی بام خانه دلتنگی ها نشسته است و خسته است......
اگر بغض گلویم را گرفته است تنها یک آرزو برای خالی شدن خودم دارم ،
آرزوی غروب و باران را دارم.....

 کاش غروبی بیاید همراه با باران برای خالی شدنم و

 ای کاش و کاش و کاش یارم نیز در کنار آن دو باشد.......
اما افسوس که او مثل یک پرستوی تنها سفر کرده است ، مرا تنها گذاشته است ،
چشمهای مرا بارانی کرده است ، و دل مرا غمگین کرده است......
باران بیا  تا با هم خالی شویم ،

 تو از این بغضی که در آسمان فرا گرفته است خالی شو  و

 من نیز  از این سرنوشت و  دوری خالی می شوم

   

       

قشنگ یعنی چی ؟

قشنگ یعنی چی ؟

نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد

«چه سیب قشنگی!

حیات نشئه تنهایی است.»

و میزبان پرسید:

قشنگ یعنی چه؟

-قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال

و عشق، تنها عشق

ترا به گرمی یک سیب می کند مأنوس.

..::فاصله::..

..::فاصله::..

روزی هزار بار بر صفحه
دل بنویس:میان بود و
نبودش تنها یک حرف
فاصله است!به همین
سادگی! و من.... روز و شب
جریمه سنگین رفتنت را
پرداختم! و جز دل که
روزی هزار بار خراش
افتاد، کسی نفهمید که
از ب، بودنت ،تا نون،نبودت فاصله تا بی
نهایت بود ...

ساحل دریا

ساحل دریا

 

                    

 

           ساحل دریا   

تو چشاش حلقه ی عشقه توی قلبش غم دنیا  

               منتظر به راه می یاره تا بیاد امروز و فردا

                                باورش نمی شه عشق و همه دنیاش زیر ابه  

                                 

تنها مونده توی ساحل زندگی براش عذابه تنها یی براش عذابه

               خاطرات لب دریا دیگه از یادش نمی ره     

                                 همه دنیاش زیر اب و خودشم به غم اسیره

                                 

دست این رحم زمونه عشقشو برده به دریا  

              حالا از خودش میپرسه میادش آیاوآیا

                                 عاشقی که تنها باشه توی دنیا نمیمونه   

                                  

دل عاشق رو شکستن شده کار این زمونه

               خاطرات لب دریا دیگه از یادش نمیره   

                                   همه دنیاش زیر اب و خودشم به غم اسیره

                                  

هرگز از یادش نمیره  

          از غم دوریش میمیره   

 

عشق یخی

عشق یخی

 اسمت رابرای دلخوشی میخوانم.دلت رابرای عاشقــی میخواهم.صدایت رابرای آرامــش می شنوم.دستت رابرای نوازش می گیرم.عطرت را برای مستی می بویم.خیالت رابرای پروازو خودت رابرای پرستش می خواهم

           

دوستت خواهم داشت

    ار عشق نفرت داشتم چون معنى عشق را نفهمیده بودم.اى عشق من

   تو در گوشه ى قلبم عشق آفریدى و این را بدان که شعله هاى آن تا ابد

   خاموش نخواهد شد و تا دنیا اینست

                         دوستت خواهم داشت

   در تاریکى هاى شب شمع خاموش بودم که دود نا امیدى از من بلند مى شد

   و پروانه ى پر شکسته اى که به آهنگ مرگ مى رقصیدم .

   گل پزمرده اى بودم که چیزِى از عشق و محبت نمى فهمیدم ولى

   با وجود تو روشنایى گرفتم و پروانه اى شدم که به دور تو مى گشتم و گل

   زیبایى شدم که عشق را از تو آموختم و بوى خوش محبت را از تو گرفتم و

   امید و آرزویى دارم که به وصال دیدنى خود برسم.

   روزگارى از عشق مى هراسیدم چون عاشق نبودم.

   روزگارى

   ولى امروز آن را مى فهمم و

تقدیم به دو رنگی زندگی

تقدیم به دو رنگی زندگی

"عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی ، پائیز بهاریست که عاشق شده است ... زرد است که لبریز حقایق شده است ... سرد است که با درد موافق شده است"

روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت . فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت: می آید ؛ من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم که دردهایش را در خود نگاه میدارد.
و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.
گنجشک گفت : لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفت ه بود؟ و سنگینی بغضی راه کلامش بست.
سکوتی در عرش طنین انداخت فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت:ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی.
گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود.
خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت ...
های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد

بی تو ...

بی تو ...

 

 

بی تو اما عشق بی معناست ... می دانی؟

دستهایم تا ابد تنهاست ... می دانی ؟

آسمانت را مگیر از من که بعد از تو

زیستن یک لحظه هم بیجاست ... می دانی؟

تو خودت را هدیه ام کردی ولی من هم

شعرهایم را که بی پرواست ... می دانی؟

هرچه می خواهیم آری از همین امروز

از همین امروز مال ماست ... می دانی؟

گرچه من یک عمر همزاد عطش بودم

روح تو همسایه با دریاست ... می دانی؟

دوستت دارم همین ، این راز پنهانی

از نگاه ساکتم پیداست ... می دانی؟

عشق من ، بی هیچ تردیدی بمان با من

عشق یک مفهوم بی اماست ... می دانی؟

از غم دوریه تو ...

از غم دوریه تو ...

از غم دوری تو گشته پشیمانم حال              

               صادقم در عشق تو و می گویم با تمام وجود

دوستت دارم                                          

                    کاش می بودی و مصراع گمشده ام می شدی

عاشقم باش ، عاشق هستم                    

لایقم باش ، لایق هستم             

خواه در تن غربت گویم نام تو را                 

     جان سپارم بر تو ، غنچه لب های تو را

همچو پروانه غریب در ره عشق                

رهگذاری هستم ، یاور تو                                

راه عشق را تو نشانم دادی           

ساده ام در عشق تو                            

از ته غم ، با تمام وجود                 

فریاد می زنم   

دوستت خواهم داشت تا ابد....

بوسه

بوسه

بوسه یعنی وصل شیرین دولب

بوسه یعنی عشق در اعماق شب

بوسه یعنی مستی از مشروب عشق

بوسه یعنی آتش و گرمای تب

بوسه یعنی لذت از دلدادگی لذت از شب لذت از دیوانگی

بوسه یعنی حس خوبه طعم عشق طعمه شیرینی به رنگ سادگی

بوسه یعنی آغازی برای ما شدن

لحظه ای با دلبری تنها شدن

بوسه اتش میزند بر جسم و جان

بوسه بر میدارد این شرم از میان

بوسه یعنی شادی و شور و نشاط

بوسه یعنی عشق خالی از گناه

سلام

عشق یعنی مستی و دیوانگی
             عشق یعنی با جهان بیگانگی
                    عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
                               عشق یعنی سجده ها با چشم تر
                                         عشق یعنی سر به دار آویختن
                                                 عشق یعنی اشک حسرت ریختن
                                                           عشق یعنی در جهان رسوا شدن
                                                                      عشق یعنی مست و بی پروا شدن
                                                                                عشق یعنی سوختن یا ساختن
                                                                                          عشق یعنی زندگی را باختن
                                                                                            عشق یعنی انتظار و انتظار
                                                                              عشق یعنی هرچه بینی عکس یار
                                                                           عشق یعنی دیده بر در دوختن
                                                                  عشق یعنی در فراقش سوختن
                                                          عشق یعنی لحظه های التهاب
                                                 عشق یعنی لحظه های ناب ناب
                                        عشق یعنی سوز نی ، آه شبان
                               عشق یعنی معنی رنگین کمان..... 

 

هیچکس با من نیست !...
مانده ام تا به چه اندیشه کنم...
مانده ام در قفس تنهایی...
در قفس میخوانم...
چه غریبانه شبی ست...
شب تنهایی من!... کاش تنها نبودم در ازدحام این لحظه های بی فروغ
کاش تنها نبودم در شلوغی این شهر پر دروغ
کاش تو بودی و احساس مرا در این عمر خاموش می ربودی
کاش تو بودی و غروب مرز پر از التهاب تنهایی نبود
کاش تو بودی و غروب مرز بی قراری نبود 

برای نوشتن شب مهتابی می خواهم ، کنار ساحل دریا ؛


حضور می خواهم ، یک آغوش همیشه گشوده .


برای نوشتن لحظه های ناب می خواهم ، ثانیه های بی تکرار؛


روزهای بی شمارش ، وشبانگاهان بی پایان .


اما نه ! برای نوشتن بهانه می خواهم ؛


بهانه ام خواهی شد؟!  

 

اون رفت خیلی راحت تر از اونی که فکرشو می کردم

یادم می یاد یه روز بهم گفت بدون من می میره

اما حالا...

کو؟ کجاست؟

کو اونی که می گفت بدون من می میره؟

می دونی چیه؟

دلم واسه خودم خیلی می سوزه وقتی یادم می یاد چه جوری حاضر بودم

زندگیموبهش بدم.

حتی قطره های اشکمو ندید

همون اشکایی که هر موقع از چشمام جاری می شد می گفت:وقتی گریه می

کنی و این اشکا روگونه هات می لغزه انگار آسمون رو سرم خراب می شه اما

چه آسون از کنار قطره قطره ی اشکام

گذشت و هیچ اعتنایی نکرد.  

منم همه ی اشکامو تو یه تنگ بلور جمع کردم یه گل شقایقم پر پر کردم و ریختم

روش آخه می گن اینجوری مسافرت خیلی زودتر بر می گرده . شاید این جوری

باشه گرچه تا حالا این اتفاق نیفتاده.

ولی حیفه اشکام آخه خودم اونو تو اشکام دیدم و می دونم اگه از چشمام بیفته

دیگه نمی بینمش.

پس اشکامو پیش خودم نگه می دارم تا اگه شاید یه روزی برگشت اون تنگ

بلورو نشونش بدم و بگم:

بی انصاف ببین دونه به دونه ی این اشکا رو واسه تو ریختم

واسه تویی که به قول خودت تحمل دیدن حتی یه قطرشو نداشتی

دلم گرفته بود از چشمهایم غم می بارید

می خواسم تنها باشم تنها تر از تنهایی

داشتم به خودم می لرزیدم

هق هق ام فضای خلوتم را پر کرده بود

خسته شده بود ...خسته از زندگی

ناگاه چشمهایم به تیغ گوشه ی ا یینه ی دستشویی افتاد

کسی در گوش هایم زمزمه می کرد و هوس مرگ را در من می پروراند

تیغ را برداشتم می خواستم برای همیشه

کوله بار پر از غم و تنهایی ام را ببندد و راهی سفری دور و دراز شوم

ناگاه نگاهم به درون ایینه افتاد

خدا را دیدم... داشت به من لبخند می زدو می گفت من هنوز با توام

تیغ را دور انداختم و فهمیدم هنوز تنها نیستم

آن زمان که عشقی نبود تنهایی را یافتم

دیدم که وسعت تنهایی کوچک است

ولی عمق آن زیاد...!

از این تنهایی شاید بتوان عشقی یافت

ولی افسوس که آخر این عشق نیز

تنهایی است تنهایی...! 

 

 

میمیرم برات .نمی دونستی میمیرم بی تو  بدون چشات.

 رفتی از برم. نمی دونستی که دلم بسته ساز صدات.

آرزومه که می دونستی که  من میمیرم برات میمیرم.

عاشقم هنوز. نمی خواستی که بمونی و بسوزی به سازم دلم گفتی من میرم.

تو می خواستی بری تا فرداها .گل خوشگلم.برو راهی نیست تا فردا ها. گل خوشگلم

سفرت بخیر .اگه میری از اینجا تک و تنها .تا یه شهر دور.برو که رفتن بدون ما می رسه به یه دنیا نور.

میمیرم .نمی خوام بیای .نمی خوام میون تاریکی من تو حروم بشی.

نمی خوام ازت .نمی خوام مثل یه شمع بسوزی  برام تو تموم بشی .برو تا بزرگی می خوام  که فقط آرزوم بشی.

عاشقم هنوز. میمیرم برات .نمی دونستی میمیرم بدون تو .بدون چشات.

رفتی از برم. نمی دونستی که دلم بسته ساز صدات.

 

رفتنم تا ابدیت جاریست

از کجا آمد ه ای ؟ که چنین نمناکی!                    زیر باران بودی؟ ای خیال ابدی!

                                  بی تو من تنهایم تو چرا غمگینی؟

                                                 ******

 من اگر می گریم ترس فردا دارم                     ترس بی تو ماندن تو چرا می گریی؟

                                                 ******

 ای صدای قدمت نبض دلتنگی من                 من اگر دلتنگم تو چرا تنهایی؟

                                                ******

رو به رویم بنشین حرف دل با من گو               من اگر خاموشم تو چرا دلتنگی؟

                                                ******

 من اگر تاریکم مثل شب های دگر                  پشت این پنجره ها تو چرا خاموشی ؟

                                                ******

من اگر می بارم مثل باران بهار                      تو چرا نمناکی؟

                                               ******

 سایه ات زد فریاد                                        من برای غم تو می گریم

                                     من مسافر هستم

                                          آمدم تا بروم

                                 رفتنم تا ابدیت جاریست ....  

دریا

باز هم آمــــــــــــــدی تو بر سر راهـــــــــــــم  

  آی عشق می کنی دوباره گمراهــــــــــــم

دردا من جوانی را بسر کـــــــــــــــــــــــــــردم  

 تنها از دیار خود سفر کـــــــــــــــــــــــــــــردم

دیری است قلب من از عاشقــی سیر است

خسته از صدای زنجیر اســـــــــــــــــــــــــت .

خسته از صدای زنجیر اســــــــــــــــــــــــــت

دریا اولین عشق مرا بـــــــــــــــــــــــــــــردی  

   دنیا  دم به دم مرا تـــــــــــــــــــــــو آزردی

دریا سرنوشتم را به یــــــــــــــــــــــــــــاد آور

 دنیا سرگذشتم را مکن بـــــــــــــــــــــــــاور

من غریبی قصه پـــــــــــــــــــــــــــــــــــردازم 

 چون غریقی غرقــــــــــــــــــــــــــــه در رازم

گم شدم در غربت دریــــــــــــــــــــــــــــــــــا  

 بی نشان و بی هــــــــــــــــــــــــــــم آوازم

میروم شبها به ساحلهــــــــــــــــــــــــــــــــا  

  تا بیابم خلــــــــــــــــــــــــــــــــــــوت دل را

روی موج خسته دریـــــــــــــــــــــــــــــــــــــا   

 می نویسم  اوج غمهـــــــــــــــــا را

چه مغرورانه اشک ریختیم .. چه مغرورانه سکوت کردیم

 چه مغرورانه التماس کردیم .. چه مغرورانه از هم گریختیم

غرور هدیه شیطان بود و عشق هدیه خداوند ،

 هدیه شیطان را به هم تقدیم کردیم و هدیه خداوند را از هم پنهان کردیم . 

ای تو بهانه واسه موندن

ای نهایت رسیدن

ای تو خودت لحظه ی بودن

تو طلوع صبح خورشید و دمیدن

ای همه خوبی ای همه پاکی

توکلام آخر من

ای تو پر از وسوسه ی

تو شدی تمامی زندگی من

 

اسم تو هرچی که  می گم

همه تکرار تو حرفای دل من

چشم تو هر جا که میرم

جاریه تو چشمای منتظر من

ای تو بهانه واسه موندن

ای نهایت رسیدن

ای تو خودت لحظه ی بودن

تو طلوع صبح خورشید و دمیدن

 

تورو اون لحظه که دیدم

به بهانه هام رسیدم

ازتو تصویر کشیدم

که اونو هیچ جا ندیدم

تورو از نگات شناختم

قصه از عشق تو ساختم

تورو از خودت گرفتم

با تو یک خاطره ساخت 

 

چون دل بی تاب من از دست رفت

فکر دو عالم ز تب از دست رفت

دیده به دل دل به تماشای مه

دیده به ره ماند و دل از دست رفت

روی مه اش در قدح و جام جست

غرقه شد و لب به لب از دست رفت

می چو به معراج لبش دست برد

رنگ رخش زان نمک از دست رفت

عاقبت از رعشهء دل جام غم

کاسهء صبریست که از دست رفت

قلب بیا بان تهی از راز نیست

قصهء آبیست که از دست رفت

خوش به نبود " من " آیینه رو

کز سر میخوارگی از دست رفت

صد رکعت از وصف جمال تو ماند

حیف که ناخواندم و از دست رفت 

 

دارم میرم نا مهربون نگو نرو نگو بمون

فقط بگوچی شد که زود داری میری از شهرمون

اسم منو یادت میاد؟که من کیم و از کجام؟

چرا همش خون میبارم چرا همش اشک چشام؟

آره منو یادت میاد؟عاشقتم عاشق بیقرار تو

اونکه روز و شبو فقط نفس کشید به یاد تو

با اینکه من دارم میرم بازم میگم دوستت دارم

فقط یه خواهشی دارم یه وقتایی بکن یادم

ای عزیز نا مهربون شبا میای باز به خوابم؟

پیرهنت رو میدی به من تا بوی اون کنه خوابم؟

دلم میخواست فقط یه بار زل توی چشمام بزنی

بهم بگی دوسم داری بگی بی من کم میاری

ای گل من تو رویاهام زل بزن تو چشمای من

بگو میخوای با من باشی تا گم نشه فردای من

کدوم غریبه اومد و پا توی زندگیم گذاشت

منو گوشه ی این اتاق با بی کسی هام جا گذاشت

شاید باید میفهمیدم که راهمون جداییه

عاقبت دلم فقط بی کسی و تنهاییه

نفرین من فقط اینه به درد من دچار بشی

یه روز از عشق و بی کسی راهی یک سفر بشی 

 

اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست...

به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم...

مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد؟؟؟...

مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من

زنده بمانم؟؟؟...

بگو معنی تمرین چیست؟؟؟

بریدن از چه چیز را تمرین کنم؟؟؟

بریدن از خودم را؟؟؟

مگر همیشه نگفتم که تو هم پاره ای از تن منی؟؟؟

از من نپرس که اشکهایم را برای چه به پروانه ها

هدیه می دهم...

همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد...

تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان

لحظه های بی کسی ام باشند...

نگاهت را از چشمم برندار... مرا از من نگیر...

هوای سرد اینجا را دوست ندارم...

مرا عاشقانه در آغوش بگیر که سخت تنهام...... 

 

از بس که شبها نشسته ام بیدار بیهوده نکن کوشش از بس که تو آزرده ای عشق را دنبال چه می گردی ؟ گریانده ای تو این عشق را نادیده گرفته ای تو این عشق را دنبال چه می گردی؟ عاقبت می شکنی دل می کنی از غنچه کویرت از شهر و دیارت سفر می کنی  سفر کردی ای فرشته خو دل کندی و اینک در لحظه دیدار همسایه ات از شدت غم شد دیوار دنبال چه می گردی؟ من رفته ام از این شهر !!!

 

یادته هی میگفتی که تا ابد پیشمی؟

مرحم زخم دل ساده درویشمی !

یادته هی میگفتم چقدر تو را دوست دارم

تو رفتی اما هنوز فقط تو را کم دارم

هنوز شبها تو خوابم یا که روزا تو شعرام

میگم تویی عزیزم مرحم زخم و دردام

هنوز دل تو سینه می تپه با یاد تو

دردش زیاده اما همیشه آباد تو

امشب و هر شب اینجا چله نشین عشقم

حک میکنم اسمتو توی کتاب مشقم

کاشکی بسوزه خدا دلش به حال دلم

بشکنه این  طلسمو حل بکنه مشکلم

کاشکی سحر ستاره یک قطره دل بباره

بذاره توی سینت منو یادت بیاره

یادت بیاد یه کوشه یکی هنوز اسیره

اگر نیاد دردونش دق میکنه میمیره 

 

منم اون غروب خسته

با دلی که غم شکسته

غمی که با لب خندون

توی این دلم نشسته

زور من دیگه تموم شد

هستیم بی تو حرووم شد

مونده ام با دلی پر درد

پس چرا غمم بزرگ شد

سوختم از سوز درونم

نمی دونم من می دونم

که دیگه نایی نمونده

دلمو کسی سوزونده

نمی خوام اشکی بریزی

نمیخوام با من بمونی

 دیگه رفتی با غریبون

دلمو کردی پریشووون

وقتی فرداها نباشم

وقتی که من خوشحالم

نمی خوام برام بخونی

که غمه از دلم بدونی

نمی خوام اشکی بریزی

نمیخوام با من بمونی

 دیگه رفتی با غریبون

دلمو کردی پریشووون

مرو ای دوست
مرو ای دوست
مرو از دست من ای یار!
که منم زنده به بوی تو
به گل روی تو
مرو ای دوست
مرو ای دوست
بنشین با من و دل
بنشین تا برسم مگر به شب موی تو
تو نباشی چه امیدی به دل خسته ی من
تو که خاموشی بی تو به شام و سحر چه کنم با غم تو
..
مرو ای دوست
مرو ای دوست
مرو از دست من ای یار
که منم زنده به بوی تو
به گل روی تو
بنشین تا بنشانی نفسی به آتش دل
بنشین تا برسم مگر به شب موی تو
تو نباشی چه امیدی به دل خسته ی من
تو که خاموشی بی تو به شام و سحر چه کنم با غم تو
چه کنم با دل تنها که نشد باور من
تو و ویرانی
خاموشی
کوهم اگر چه کنم با غم تو
چه کنم با دل تنها
چه کنم با غم دل
چه کنم با این غم
دل من ای دل من
چه کنم با دل تنها
چه کنم با غم دل
چه کنم با این غم
دل من ای دل من
چه کنم با دل تنها
چه کنم با غم دل
چه کنم با این غم
دل من ای دل من
چه کنم با دل تنها
چه کنم با غم دل
چه کنم با این غم
دل من ای دل من
چه کنم با دل تنها
چه کنم با غم دل
چه کنم با این غم
دل من ای دل من
.
.
چرا دروغ گفتی؟ 

دروغ میگفت هر بار که بسراغم می آمد با گریه میگفتم راستش را بگو اگر مهر به دیگری داری ترا می بخشم . و باز خنده ای میکرد و میگفت جز تو مهر به کسی ندارم. تا اینکه یک روز با گریه بسراغم آمد . گفت مرا ببخش به تو دروغ گفتم . دل بدیگری دارم. خنده تلخی کردم و گفتم من هم بتو دروغ گفتم ترا نمی بخشم

هرگز نگو که دوست داری اگر حقیقتا بدان اهمیت نمی دهی.... درباره احساست سخن نگو اگر واقعا وجود ندارد .... هرگز دستی را نگیر وقتی قصد شکستن قلبش را داری... هرگز نگو برای همیشه وقتی می دانی که جدا می شوی... هرگز به چشمانی نگاه نکن وقتی قصد دروغ گفتن داری.... هرگز سلامی نده وقتی می دانی که خداحافظی در پیش است .... به کسی نگو که تنها اوست وقتی در فکرت به دیگری فکر می کنی.... قلبی را قفل نکن وقتی کلیدش را نداری

گله کردی!!! 

تو را با دیگری دیدم که گرم گفتگو بودی با او آهسته میرفتی سراپا محو او بودی صدایت کردم و بر من چو بیگانه نگه کردی شکستی عهد دیرین را گنه کردی گنه کردی گناهت را نمی بخشم چه شبها را که من تنها به یاد تو سحر کردم چه عمری را که من بیهوده به پای تو هدر کردم تو عمرم را هدر کردی گنه کردی گنه کردی گناهت را نمی بخشم همین بود آن صفایی را که میگفتی همین بود آن وفایی را که میگفتی تو که خود این چنین بودی چرا روزم سیه کردی گنه کردی ......

برای عشق تمنا کن ولی خار نشو. برای عشق قبول کن ولی غرورتت را از دست نده . برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو. برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه. برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن . برای عشق جون خودتو بده ولی جون کسی رو نگیر . برای عشق وصال کن ولی فرار نکن . برای عشق زندگی کن ولی عاشقونه زندگی کن . برای عشق بمیر ولی کسی رو نکش . برای عشق خودت باش ولی خوب باش  

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد عجب از محبت من که در او اثر ندارد غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد دل من ز غصه خون شد دل تو خبر ندارد

 ستاره ی دنباله دار 

تو آسمون زندگیم ستاره بوده بی شمار
اما شبای بی کسی یکی نمونده موندگار
یکی نمونده از هزار
ستاره های گمشده هر شب من هزار هزار
اما همیشگی تویی ستاره ی دنباله دار
یکی نمونده از هزار

ای آخرین ، تنهاترین آواره ی عاشق
هر شب عمرم همراه با من ستاره ی عاشق

ای تو آشنای ناشناسم
ای مرهم دست تو لباسم
دیوار شبم شکسته از تو
از ظلمت شب نمی هراسم
انگار که زاده شده با من
عشقی که من از تو می شناسم

ای آخرین ، تنهاترین آواره ی عاشق
هر شب عمرم همراه با من ستاره ی عاشق

تو بودی و هستی هنوز سهم من از این روزگار
با شب من فقط تویی ستاره ی دنباله دار
با شب من فقط تویی
..
در تب و تاب رفتنم ، به فکره راهی شدنم تو ای همیشه هم سفر، مرا شناختی تو اگر مرا پس از من بنویس ، به هر کس از من بنویس ای تو هوای هر نفس ، هر نفس از من بنویس مرا به دنیا بنویس ، همیشه تنها بنویس به آب و خاک ، آتش و باد ، برای فردا بنویس تو جان من باش و بگو ، به یاد من باشو بگو میلاد من باش و بگو ، جانان من باش و بگو نفس اگر امان نداد‌ ، روی خوشی نشان نداد رفت و دوباره برنگشت ، مرا دوباره جان نداد دست و زبان من تو باش ، نامه رسان من تو باش حافظه ی تبار من ، نام و نشان من تو باش بگو حکایت مرا ، قصه ی هجرت مرا توشه ی از غزل ببخش راه زیارت مرا تو جان من باش و بگو ، جانان من باش و بگو به یاد من باش و بگو ، میلاد من باش و بگو نفس اگر توان نداد ، مرا دوباره جان نداد به این همیشه ناتمام ، زمان اگر امان نداد تو جان من باش و بگو ، زبان من باش و بگو بر سر گلدسته ی عشق ، اذان من باش و بگو بگو که مثله من کسی ، به پای عشق سر نداد از آنسوی آب خبر نشد ، خبر نداد تو جان من باش و بگو ، به یاد من باشو بگو میلاد من باش و بگو ، جانان من باش و بگو به یاد من باش و بگو ، میلاد من باش و بگو جانان من باش و بگو ، به یاد من باش و بگو  

زندگی  

زندگی، یعنی چکیدن همچو شمع از گرمی عشقزندگی، یعنی لطافت گم شدن در نرمی عشقزندگی، یعنی دویدن بی امان در وادی عشقرفتن و آخر رسیدن بر در آبادی عشقمی توان هر لحظه، هر جا عاشق و دلداده بودن پُر غرور چون آبشاران بودن اما، ساده بودنمی شود اندوه شب را از نگاه صبح فهمید یا به وقت ریزش اشک شادی بگذشته را دید می توان در گریهء ابر با خیال غنچه خوش بود زایش آینده را در هر خزانی دید و آسود گر حال تو هم چون منه آشفته خراب است گر خواهش دلهای منو تو بی حساب است ای وای به حال هر دوی ما وقتی گاهی من و دل تنها می شیم ..

تو گفتی یک /

من گفتم دو //

تو گفتی سه ///

دویدیم شتابان

بی آن که بدانیم

کجاست خط پایان ؟!

.

برای کسی که به پایان فکر نمیکنه پایانی هم وجود نداره… 

قلب تنهای من  

من به دو چیز عشق می ورزم یکی تو و دیگری وجود تو به دو چیزاعتقاد دارم یکی خدا ودیگری تو من در این دنیا دو چیز میخواهم یکی تو ودیگری خوشبختی تو من این دنیا را برای دو چیز میخواهم یکی تو ودیگری برای با تو موندن تا همیشه دوستت دارم.

زیبایی دنیا را تنها آن لحظه که به چشمان تو نگریستم دریافتم و از آن پس هیچ لحظه ای از عمرم بدون اندیشه تو سپری نشد اگر عمر من تنها یک شب باشد آرزو دارم همان یک شب را با تو بگذرانم چراکه محبوبم این دتیا تنها هنگامی زیباست که در کنار تو باشم عشق من تمنای زندگی با تورا دردل دارم.........

همیشه برای کسی بخند که واسه تو شاد می شه برای کسی گریه کن که واسه ناراحتی تو اشک می ریزه و عاشق کسی باش که می دونی دوستت داره

به چشم های خود بیاموزید که نگاه به کسی نیندازند.اگر نگاه انداختند عاشق نشوند.اگر عاشق شدند وابسته نشوند.اگر وابسته شدند مجنون نشوند و اگر مجنون شدند با عقل و منطق زندگی کنند.اینک که پا به این راه دشوار گذاشته اید با صداقت عشق را ابراز کنید.تنها عاشق 1 دل باشید.تنها به 1 نفر دل ببندید و با یکرنگی و یک دلی زندگی کنید.به عشق خود وفادار باشید تا پایان راه با عشق باشید و از ته دل عشق را دوست داشته باشید و با تمام وجود به او عشق بورزید ......

بی خدا حافظی رفتی تا من از غصه بپوسم بمونم با خاطراتت تا لب مرگو ببوسم رفتی با اونکه میخواستی عهد و پیمونتو بستی من و تو قفس نشوندی...پر و بالمو شکستی دیگه من از غصه پوسیدم بیا... لب مرگو بی تو بوسیدم بیا... زیر لب زمزمه های بی صداتو میشندیم... نفرت و کینه عشقو توی چشم تو میدیدم... میدونستم که دل تو پیش من نیست جای دیگست... به هوای پر کشیدن توی یه دنیای دیگست...

 

قلب شکسته من 

تا حالا شده کسی قلبت رو بشکنه ؟ اگه نشکسته مواظب باش که هیچ وقت کسی نتونه قلب کوچیکت رو بشکنه چون ماه ها یا شاید سال ها طول میکشه تا دوباره تکه های شکسته اش بهم بچسبه که بازم اثری از اون تکه هاش میمونه پس مواظب قلب کوچیکت باش

اما اگه قلبت شکسته چی ؟ تویی که قلبت شکسته یه نصیحت از من داشته باش که تکه های تیز قلبت دست اون کسی رو که قلب تو رو شکونده نبره و نخوای ازش انتقام بگیری

بسیاری از حرفها را نمی توان گفـــــــــــــــــــــت ...

کاش به بسیاری از چیزها نمی توانستیم فکر کنیم

کاش بسیاری از چیزها را نمی توانستیم ببینــــــیم

کاش بسیاری از چیزها را نمی توانستیم بشـــنویم

افسوس...

 درد ما فقــــــــــــــــــــــــــــــــــــط با نگفتــــــــــــــن

 " آنچه نمی توان گفت" درمــــــــــــــــان نمی شود!

حالا دیگه تو رو داشتن خیاله
دل اسیر آرزوهای محاله
غبار پشت شیشه میگه رفتی
ولی هنوز دلم باور نداره

حالا راه تو دوره
دل من چه صبوره
کاشکی بودی و می دیدی
زندگیم چه سوت و کوره

آسمون از غم دوریت
حالا روز و شب می باره
دیگه تو ذهن خیا بون
منو تنها جا می ذاره

خاطره مثل یه پیچک
می پیچه رو تن خسته م
دیگه حرفی که ندارم
دل به خلوت تو بستم
  :: عشق ::

یه وقت نشی خسته ی من بگی شدی زندونیم

لحظه ی مرگمه اگه بشه ارزون گرونیم


سایه ی عشق تو به من الهی هیچ وقت نشه کم

نکنه در گیرم کنی یه روزی با غصه و غم


نگیره سرما دلتوباد ببره حوصلتو


نذار یه روزی سر بره بیرون کن از سر گلتو  

 :: ..........فقط به خاطر تو.......... ::

خواهم که بر زلفت هر دم زنم شانه
ترسم که نالان کند بسی حال هر کسی چشم نرگست مستانه مستانه
خواهم که بر چشمت هر دم کشم سرمه ترسم پریشان کند بسی مثل من کسی چشم نرگست مستانه مستانه
یک شب بیا منزل ما حل کن دو صد مشکل ما ای دلبر خوشگل ما دردت به جان ما شد روح و روان ما شد
خواهم بر ابرویت هر دم کشم بسمه ترسم که مجنون کند بسی حال هرکسی چشم نر گست مستانه مستانه
خواهم که بر رویت هر دم زنم بوسه ترسم که نالان کند بسی مثل من کسی چشم نرگست دیوانه دیوانه

 

عشق

می ترسم که شاید این جمله درست باشه که میگه ....اگه یه کسی بدونه که عاشقشی اونوقته که برای همیشه ازدستش میدی

نه خدا جون بهم بگو که حقیقت نداره

تنهایی خیلی سخته

وقتی اونو در خواب میبینم میخوام در اغوشش بگیرم که با دیدنش اشکام دونه دونه از چشمام روی پاهاش میریزه

تا حالا براش تب خیلی کردم نمیدونم اون چی؟

من تمام احساساتم گذاشتم روی قلب مهربونش

نمیدونم اون با من چه خواهد کرد

هر چه هست میدونم اون خورشی احساس چون اون میتونه مادر بشه

میخوام تو این وبلاگ اون قدر براش بنویسم که بتونم احساساتمو پرورش بدم 

اسم این وبلاگو میخوام از دل تنها بگذارم

دل عاشق

 دلنوشته هایم برای همسر نادیده ام

مینویسم فقط برای تو ای که هنو ندیدمت

هر چه هست میدانم انقدر دلت پاک است که هنوز تو را ندیده  دلم را عاشق کرده است  

نوشته شده توسط محمد | چاپ یادداشت | 0 نظر

بهاردل

باران قشنگ است اما تو ان را افریدی

پروردگارا بارانت را دوست دارم

بسیار زیباست

 تو خود زیبا تری

نه ...نباید با باران مقایسه کرد اما درحیرتم از این ایت تو

همه چیز ایت تو حتی چشمی که باران را میبیند و دلی که صدای باران را میشنود

و صبحی که ان روز بارانیست چه زیباست

پروردگارا هر شب پرده ی الونک خود را کنار میزنم تا سحر ابر های بارانی تو را ببینم

تصور کن...

حتی اگر تصور کردنش سخت باشه

تصور کن

چشمانت را ببیند و نوشته هایم را ببین

و با همان چشمان بسته اینان که خواهم گفت را درک کن

زمستان

یک صبح زمستانی

صبحگاه خورشید نیست

هوا بارانی ولی باران نمیبارد

یاد همان روز افتادم که دوست میداشتم انروز در راه مدرسه هیچ گاه به مدرسه نرسم

چه زیبا بود

اما فنا پذیر

تو زیبایی اما فنا ما پذیر

قربان تو ای خدای نازنین که که زیبایی هایی که افریدی

مرا اماده میکند تا تو را ببینم

اری

انان باران میبینندو مباران اما تو شاید باران ببینی اما خدارا

شاید توانست درک کرد

خدایا زمستان از در زندگی  کوتاه من کمکم دارد دور میشود

اری

صدای قدمانش از دور میاید و همین طور کمرنگ تر میشود

خدایا همانگونه که به زمینت بهار میبخشی به دلم بهار ببخش 

نوشته شده توسط محمد | چاپ یادداشت | 0 نظر 

عشق

می ترسم که شاید این جمله درست باشه که میگه ....اگه یه کسی بدونه که عاشقشی اونوقته که برای همیشه ازدستش میدی

نه خدا جون بهم بگو که حقیقت نداره

تنهایی خیلی سخته

وقتی اونو در خواب میبینم میخوام در اغوشش بگیرم که با دیدنش اشکام دونه دونه از چشمام روی پاهاش میریزه

تا حالا براش تب خیلی کردم نمیدونم اون چی؟

من تمام احساساتم گذاشتم روی قلب مهربونش

نمیدونم اون با من چه خواهد کرد

هر چه هست میدونم اون خورشی احساس چون اون میتونه مادر بشه

میخوام تو این وبلاگ اون قدر براش بنویسم که بتونم احساساتمو پرورش بدم 

اسم این وبلاگو میخوام از دل تنها بگذارم

دل عاشق

 دلنوشته هایم برای همسر نادیده ام

مینویسم فقط برای تو ای که هنو ندیدمت

هر چه هست میدانم انقدر دلت پاک است که هنوز تو را ندیده  دلم را عاشق کرده است  

نوشته شده توسط محمد | چاپ یادداشت | 0 نظر  

 عاشق باران

 

هر چه از عشق شنیدی کم شندیدی       باز هم گر بشنوی کم شنیدی

زندگی زیباست    تا وقتی که

هم عشق داری هم خدا را

و خدا را بیش تر

و چه بهتر که هم عشق تو به خدا و هم عشق تو به خدا و هم عشق تو به خدا باشد

اینو تو نظرات برام گذاشته بودن حرف خودم نیست ...

ناتانائیل...خدارابا خوشبختیت مسنج...

دیگر نمیتوانم سپاسگذار خدا باشم که مرا آفریده

مرا که اگر نمی بودم

نمی توانستم از او بخواهم که نباشم....

سلام بر عاشقان دلخسته

از صدای باد به گوشم میرسد

ندایی از جانب بهار

به عاشقان دل تنها

بهار نزدیک است 

انان که انتظار شب های بهاری را میکشند کمی دگر صبر کنند

به ایستگاه   بهار چیزی دگر نماده

خود را اماده کنید

شبهای بهاری  برای کسانی که عاشق دل تنها هستند زیباست

زیباست که مهتاب از پنجره اتاق روی فرش بیافتد

و تو یک نظر به ماه کنی و یاد او...

او کیست؟

انکه اگر بود با بودنش لبانمان هم چنان گرم بود اخر بهار زمستان است برای لب ها

باید لبی لب دگر را در آغوش گیرد تا سرما نخورد

زندگی این است

وقتی خوش است که یاد خدا در ان باشد وگرنه باید پی آرامش دل بگردی

شاید بیابی شاید نه

در این مورد جوینده  نباید ارامش را بیابد بلکه باید خدا را تا به ان ارامش هم برسد

اخر مگر نمیدانی که ارامش زیر سایه خداست

من عاشقم

وقتی

نوشته شده توسط محمد | چاپ یادداشت | 0 نظر 

همه ی وجود من 

من و دیگه نمیخوای

 این و همه میدونن

اینقدر نیار بهونه نبار

 بس کن مگه من دیونم

بچه که نیستم دیگه

چشات بمن دروغ نمیگه

هر چی که بود تموم شد

میدونم رفتی با یکی دیگه

هرچی که بود تموم شد

زندگی مم حروم شد

یادت میاد میگفتی

دوست دارم دیونه

همه چیمی تو دنیا

هر چی بگی همونه

بگو چی شد اون حرفات

اون وعده و وعیدات

نگاتو از من نگیر

کو گرمی اون دستات

بگو پیشم میمونی

نه نگو که نمیتونی

باورم نمیشه

داره همه چی تموم میشه

دیگه فرصتی نیست

اون رفت واسه همیشه

دنیا نمیخوام اینجا بمونم

منتظر بمونم

از اون بخونم

وقتی می گویم دوستت دارم شاید تصور کنی تنها چند واژه ی ساده را در کنار

 هم گذاشته ام و جمله ای را بیان کرده ام اما...

این تنها یک جمله نیست!

دنیای لبریز از رویا های سبز و سرخ!

همین جمله کوتاه ...!

 آری همین چند واژه کوتاه خود کتابیست سر شار از معنا!

دوستت دارم

یعنی بی حضور تو زندگی برایم بی معناست

 بی تو دنیای من به سردی می گراید و چشمانم بی فروغ میگردد!

یعنی قلب من منزلگاه توست و وجودم سرزمینی که تخت پادشاهیش را تنها لایق تو می داند

یعنی می خواهم در سایه سار نگاه پر مهرت لحظه بیا سایم

 و در پهنه ی پر احساس کلامت نفسی تازه کنم .

 می خواهم در وسعت بی انتهایی قلب تو سکنی گزینم

و تا ابد تفرجگاهم آبی بی کران آسمان و سرخی شور انگیزه خورشید قلب تو باشد.

می خواهم تنها با تو زندگی کنم و در کنار تو تکیه گاهم تو باشی!

 کبوتر سپید وجود من بی حضور تو جان خواهد باخت پس با من بمان تا زنده بمانم!

در انتظار وصالی خوش!

زیرا که زنده بودن بی حضور محبوب تنها مرگیست در بستر تنهایی و فرا ق!

همچو کوه بودم استوار قد بر افراشته بودم به بهانه سر سختی!

دم از قدرت می زدم در مقابل عاطفه چون سنگ مقاوم وبی نفوذ!

 هرآنچه پیش آمد به طعنه ی انکار پس زدم.

 وتو آمدی و چون قطرات نرم و زلال آب در من نفوذ کردی!

و آن کوه استوار در مقابل تو به زانو درآمد!

 نرم شد و غوغای درونش در آرامش نگاه پر مهر تو آرام گرفت

و دید که بی حضور تو بی بهاست و سلام تو توان اوست!

 پس وقتی می گویم دوستت دارم

تنها یک جمله نگفته ام!

 دنیایی را به تصویر کشیده ام!

 سر زمینی را از عمق وجود خویش...!

 سر زمین دل و این کلام قلبیست که با هر تپش خود میگوید:

"" عاشقانه دوستت دارم فرشته ی من ""