بــازم شــــب شـد

بــــازم شــــــبـ شــــد.

تقدیم به راضیه ی عاشق

بازم شب شد و این دل بیقرار

دلم طاقت دوریتو نداره

ببخش این عاشق پر اشتباهو

به قلب خسته جون بده دوباره

اخه چطور دلث اومد تنهام بزاری

تو بازیه زمونه جام بزاری

تو بی من بری من بی تو میمیرم

اخه شده بودی عزیزترینم

شب و غم و من و ابر پاره پاره

اسمون داره واسم یه ریز می باره

رفتی و حالا اشک خیس ابرا

گریه هاتو یاد من میاره

یاد چشات داره منو دیوونه میکنه

با غصه ها داره منو همخونه میکنه

شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 05:06 ب.ظ

نظرات 1 + ارسال نظر

ساناز

دوشنبه 13 مهر‌ماه سال 1388 ساعت 10:24 ق.ظ http://www.afsaneyesedaghat.blogfa.com

سلام دوست عزیز.
من توی گوگل داشتم این شعر زیبا رو سرچ می کردم که به وبلاگ شما برخوردم.
چرا اینقدر افسرده و ناامیدی دوست عزیز.
عشق چیزی نیست که بخوای نثار هر کسی بکنیش.
عشق به دلیل یکتا بودنش فقط مختص به یک نفر هست که اونم یکتاست.
عشق زمینی معنایی نداره.
اینا فقط عطش شدید قلبی هست که آدمی فکر می کنه به خاطر ع عطش ش شدید ق قلبی شده عشق.
در هر صورت ممنون که این شعر رو گذاشتی توی وبلاگت تا یکی مثل من هم بتونه ازش استفاده کنه.
راستی من خودمم کسی رو دوست دارم اما نمی گم عاشقم چون که عشق زمینی رو قبول ندارم اما این رو بدون که این دوست داشتنی که گفتم فقط از طرف من هست.
شاید یه جورایی شبیه به هم باشیم اما آرزو می کنم که این طوری نباشه.
اگه واقعا این طوری هست که از کسی که دوستش داری جدا شدی یا موردی مشابه باید بگم که من به عنوان یک دوست ازت می خوام که گذشته ها رو فراموش کنی و آینده ای زیبا واسه خودت بسازی زیرا که این جسم خاکی باقی نیست.
از خودت انسانی با گذشت و یاری دهنده بساز اگر هم هستی بیشترش کن که خوشنودی یک نفر فقط ملاک هست.
بازم ممنون
بای