دوستت دارم

عقربه های ساعت رو به مشرق یخ بسته اند.

 چشمانم سکوت کرده اند.

 فقط نیمی از بلور مهتاب در آسمان پیداست و نیمی دیگرش را ابرها به اسارت برده‌اند.

دلم هوای تپیدن با ستارگان را دارد و چشمانم هوای باریدن با ابرها.

 در چشمان سبز تو خیره میشوم و مرغان بازیگوش نگاهت را به لبخندی شادمانه پرواز میدهم و خود عاشقانه بر ساحل چشمانت می نشینم.

 تو پلک بر هم می‌زنی و هر بار فصلی از خاطره های سبز من مرور می‌شود.

 زمان می‌وزد و در مسیر ثانیه‌ها خاطرات من تبخیر می شوند.

دشتی از حرف و باغی از کلمه ها دارم، ای دوست!

 هر چه بنویسم و بگویم کم است فقط میتوانم قلبم را بشکافم و قطره خونی را به عنوان «دوستت دارم» تقدیمت کنم.