فراموشت کنم

باید فراموشت کنم ،چندیست تمرین می کنم  

 من می توانم می شود آرام تلقین میکنم  

حالم ،نه اصلا خوب نیست تا بعد بهتر میشوم  

فکری برای این دل آرام غمگین میکنم  

من میپذیرم رفته ای و بر نمی گردی ---همین 

 خود را برای درک این صد بار تحسین می کنم -- 

کم کم از یاد می روی این روزگارو رسم اوست

کاش چیزایی که دوست نداشتیم زود از یادمون میرفت

کاش میشد تا کنی باور مرا
اشک چشم و آه سوزان مرا
کاش میشد در زمان بی کسی
حس کنی سردی دستان مرا
گفتمت عشقم به تو از جان فزون است
گفتمت سوز دلم از جان برون است
در جوابم :
خنده ایی آلوده و آتش میان دوده
و درد دلم افزوده و...
اکنون میان حادثه یا خاطره
زهری بدل خاری به پای من ، چنین بیهوده بی حاصل
نگاهم همچنان مانده به ساحل ...