تنها بودن سخت است

تنها بودن سخت است

این که از هر طرف رانده شوی دیوانه کننده است

این که هیچ کس تو را نفهمد مر گ آور است

و من تنها مرده ی دیوانه ای هستم

که آرزوی دیدن تو را می کنم

آری تو  

         

تو که گوش می کنی و هیچ نمی گویی

و من سال هاست که شب ها به امید دیدن تو در رویا، می خوابم

و اما تو...

پس کی به این خواب های بی خوابی ام می آیی

به شب های بیداری ام و

به اشک های ناتمامم

نگو که دوباره دلم شکست و به سویت آمدم

نگو که وقتی خوشم شکرت نمی کنم

که تو دروغگو نیستی!

می دانم که جزای گناه از یاد بردن تو عشق است

و من که تنها مرده ی دیوانه ام

از تو هر دو را می خواهم

هم عشق را

و هم تو را  

آری من عشق تو را می خواهم

عشق به تو!

منتظرم...

منتظر لبخند های همیشگی تو

منتظر مهربانی ات

و منتظر دیدنت

مرا با خود ببر از این بهشتی که تو در آن نیستی

که من سخت آشفته ام...